Hamburgers, honkbal en herrie: Linku naar New York

In juni gaven Arthur en Bram aan dat het tijd was om buiten kantoortijden inspiratie op te doen. Er werd gezocht naar interessante conferenties met goede sprekers en het oog viel direct al op een uitzonderlijke kandidaat: de Awwwards Conference in New York.

Begin juli, na de komst van designer Ilse, werd het plan in werking gesteld, beginnend met een kostenplaatje. We waren er vroeg bij: Early Bird-tickets voor de conferentie —inclusief afterparty— waren omgerekend zo’n €450 per persoon. We hadden met een budgetmaatschappij kunnen vliegen, maar kozen voor KLM. KLM zet namelijk speciale KLM-bussen om reizigers vanuit het hele land gratis naar Schiphol te vervoeren. Vanuit Nijmegen bleek dit de juiste keuze, omdat de NS nog niet rijdt in de vroege ochtenduren.

Ook werden er alternatieven gezocht voor de dure hotels in Manhattan en Brooklyn. Waar we bij goedkope (en soms dubieuze) hotels een kleine €1000 kwijt zouden zijn voor 2 kamers in de stad, hadden we een complete benedenverdieping in Jersey City voor bijna de helft van de prijs via Airbnb. Tijd om ons kostenplaatje naar de directie te sturen.

We ontmoeten elkaar in de KLM-bus die ons naar Schiphol brengt. Onderweg wordt er weinig gesproken—het is nog vroeg en we missen onze dosis cafeïne. Aangekomen op Schiphol denken we daarom ook maar aan één ding: zo snel mogelijk door de security om bij de gate een bak koffie te scoren.

We vliegen met KLM-partner Delta. Zodra we onze plekken in het vliegtuig hebben gevonden, bekijken we het filmaanbod. Er wordt uitgebreid besproken wat we te gaan kijken, aangezien we 7,5 uur te vullen hebben. Af en toe schrikken we van de turbulentie, maar na 2 films en hier en daar wat slaap, beginnen we met dalen. In de verte is een glimp op te vangen van de skyline van Manhattan voordat we landen op JFK Airport. Na 3 uur bij de douane te hebben gestaan, zetten we voet aan wal. Welcome to the city that never sleeps.

Na een avondje boodschappen doen, hamburgers eten en behoorlijk wat slaap, beginnen we onze eerste dag met een historische tour door SoHo, Little Italy en Chinatown. We zien direct hoe druk het openbaar vervoer in New York kan zijn, want we komen een kwartier te laat. Tijdens de tour leren we over de typische gietijzeren gebouwen, de gemiddelde woonprijzen (zo’n 50 miljoen voor een townhouse) en wanneer je een restaurant binnen kan lopen of beter kunt overslaan (loop alleen naar binnen als er een ‘A’ op de voordeur staat).

Na de tour en de verplichte bezienswaardigheden (Brooklyn Bridge, Ground Zero, Central Park), vertrekken we richting Citi Fields om de New York Mets aan te moedigen bij een honkbalwedstrijd. Geen van ons kent de regels van deze typisch Amerikaanse sport, we juichen gewoon wanneer onze buren dat ook doen. Honkbal blijkt dan ook meer een hobby dan een sport te zijn: het bier is duur, de spelers staan stil en de reclames zijn eindeloos. Maar, moeten we toegeven: de Amerikanen weten wél hoe ze een goede sfeer moeten neerzetten. 6 innings, 5 punten voor de Mets en een homerun later besluiten we dan ook af te haken om de volgende dag fris en fruitig de conferentie te kunnen bijwonen.

Tijd voor de conferentie! Hoewel onze wekkers vroeg gaan, zijn we te laat. Vier overvolle bussen rijden onze neus voorbij voordat we besluiten drie kilometer naar het dichtstbijzijnde treinstation te lopen. 2 uur en 10 minuten later dan gepland komen we aan bij New World Stages in Hell’s Kitchen, waar we de komende twee dagen zullen spenderen.

De Awwwards conferentie is met 500 bezoekers en 1 zaal zeker niet groot. Sterker nog: na 10 minuten in de lobby te hebben gestaan, beginnen we gezichten te herkennen. Hoewel de conferentie gefocust is op design heeft het grootste deel van de sprekers het over randzaken: UX, copywriting, productmanagement, analytics, business development en creativiteit.

Onze host is Vitaly Friedman, co-founder van Smashing Magazine. Hij kondigt beide dagen de 24 sprekers op het programma aan. Hoewel we voldoende aantekeningen hebben gemaakt om een nieuwe conferentiedag te vullen, bespreken we hieronder onze favorieten van de dag.

Pablo Stanley
Waar de eerste drie sprekers een keurige Keynote toonden, brak Pablo Stanley de traditie met een presentatie vol animaties. Hij is dan ook niet voor niets een creatieve duizendpoot. Naast zijn baan als lead designer bij InVision Studio, is hij co-founder van Carbon Health, heeft hij een Spaanse podcast over design, brengt hij designstrips tot leven, heeft hij een YouTube-kanaal… De vraag is eerder: ‘Wat doet hij niet?’

Pablo vertelde ons over behavioral economics. Als designer komt de vraag om een conversie-gedreven website te ontwerpen vaak voorbij. Daar is in principe niks mis mee.. totdat het over dark patterns gaat. Dark patterns zijn ‘zorgvuldig’ ontworpen elementen met als doel een gebruiker te misleiden. En die komen vaak voor. Hij kreeg de zaal aan het lachen om het voorbeeld van de uitschrijfknop bij een e-mail nieuwsbrief. Want die moet klein, kleiner, kleinst. Vervolgens grijs. Met een transparantie van 60%. En in de hoek. We moeten toegeven: dat hebben we allemaal weleens gedaan.

Zijn boodschap was dan ook: wees als UX Designer eens wat aardiger voor de wereld en zorg voor minder opdringerige websites door te kiezen voor verantwoord, ‘ethisch’, design.

Pablo was niet de enige die het tijdens de conferentie over dark patterns had. Ook Vitaly besprak dark patterns de volgende dag in zijn presentatie over UX en privacy. Een quote die ons is bijgebleven:

Daan Klaver
We waren niet de enige Nederlanders tijdens de conferentie. Ook Daan Klaver van Build In Amsterdam betrad het podium. Hij had onze aandacht toen hij begon met het vervloeken van high fashion logo’s, die afgelopen jaren allemaal zijn gerebrand tot… hetzelfde. Zijn stelling? Branding zorgt voor een emotionele band met een merk. En voornamelijk e-commerce websites kunnen hier veel van leren, zegt hij. We kijken allemaal af bij elkaar. Kleine partijen denken: “Wat de grote merken doen, dat zal wel goed zijn”, waardoor ze branding uit het oog verliezen en dus elkaar compleet kopiëren.

Daan geeft ook de oplossing: we moeten stoppen met het toepassen van ‘best practices’. Best practices zorgen ervoor dat een merk authenticiteit verliest, waardoor je 13 in een dozijn wordt. Dit zorgt voor minder loyaliteit bij klanten, omdat ze de connectie met het merk verliezen. Dit werd later ook gezegd in de presentatie van Jackie Black en George Kvasnikov van Fantasy:

Om een voorbeeld te geven van werk dat niet is gemaakt aan de hand van best practices, gaf Daan ons een kijkje in de keuken van Build In Amsterdam. Zo zijn ze voor Ace & Tate achter de schermen bezig met een nieuwe website. Deze krijgt een andere navigatiestructuur dan wat we momenteel op het internet gewend zijn. Het ziet er gaaf uit, maar we zijn wel erg benieuwd naar de cijfers na livegang.

Anton & Irene
Anton & Irene moeten wel twee van de meest creatieve mensen uit de business zijn. Dat zijn ze in ieder geval bij de Awwwards conferentie, als het aan ons ligt. Ze begonnen lekker:

Duidelijk. Anton en Irene zeiden hun baan als directors op en begonnen een eigen studio. De reden hiervoor? Tijd voor persoonlijke projecten. Terwijl ze het nieuwe bedrijf aan het opzetten waren, besloten ze dan ook om hun tijd te verdelen: 60% voor klanten, 40% aan eigen projecten. En exact om één reden: als designer maak je fouten en die fouten wil je liever niet maken in je werk voor een klant.

Persoonlijke projecten doen vinden ze spannend. Ze raden ook aan om werk te doen waar je oncomfortabel van wordt. Je hebt de comfort zone, vervolgens de ‘courage’-zone. En daarbuiten? Pure terror. En dat is waar je wilt zijn als het om persoonlijke projecten gaat.

Waar Anton vertelt over zijn break-even horloge-project, vertelt Irene over de interactieve documentaire die ze maakte over haar jeugd. Ze groeide namelijk op in een lesbische commune in Amsterdam. Ja, echt.

Persoonlijke projecten kosten geld, maar leveren ook klanten op. Zo kostte de documentaire zo’n 20K uit eigen zak, maar zorgde wel voor nieuwe projecten met Space10, IKEA’s Research & Development lab.

Anton en Irene’s formule voor succes? Die leerden we ook.

Na 12 sprekers brak het einde van de eerste conferentiedag aan. Tijd om te socializen. Via Awwwards waren we uitgenodigd voor een afterparty bij Squarespace in Downtown Manhattan. Op het dakterras genoten we van hapjes, drankjes en een prachtige achtergrond: de skyline van New York tijdens zonsondergang. Met wat nieuwe LinkedIn-contacten, een mini meet-up met hamburgers bij Shake Shack en behoorlijk wat uurtjes later vertrokken we tevreden richting onze Airbnb in Jersey City.

Gezien onze ervaring met de spits van de eerste conferentiedag, maakten we een plan voor dag twee. Mocht de eerste bus richting Times Square vol zitten, dan nemen we een Uber.

Gelukkig kwam het er niet van. De bus bleek nog staplekken te hebben—we kwamen bijna een uur te vroeg aan bij de conferentielocatie. Na wat koffie en koekjes maakten we ons op voor dag twee.

Arnaud Tenielian
Arnaud is technisch directeur bij Stink Studios en had een duidelijke boodschap. Eén miljard mensen hebben toegankelijkheidsproblemen. Dat gaat van je bril vergeten naar werk tot het gebruiken van een speciaal toetsenbord omdat je geen armen hebt. Deze mensen hebben een andere webervaring, terwijl iedereen recht heeft op dezelfde ervaring. Arnaud’s boodschap was daarom: developers moeten zich aan de accessibility (toegankelijkheid) standaard houden.

Om aan deze standaard te voldoen, volgt een developer bepaalde regels en richtlijnen. Iemand die een screenreader gebruikt, heeft behoefte aan de alt-text van afbeeldingen, maar deze worden niet altijd ingevuld. Een ouder persoon heeft behoefte aan herkenbare elementen, dus een button zou altijd volgens een bepaalde standaard gestyled moeten worden. Deze en andere richtlijnen zijn online te raadplegen en kosten weinig moeite om aan te voldoen. Zo heeft W3.org een ‘easy check’ waarmee je een website kunt toetsen op de basisregels. Daarnaast raadt Arnaud nog een andere methode aan om toegankelijkheid te toetsen: de Wave-extensie voor Chrome. Wave valideert met één klik een webpagina op toegankelijkheid en geeft direct aan wat beter kan.

Naast dat developers zich aan de standaard moeten houden, moedigt Arnaud designers aan om inclusive te ontwerpen. Dat hoeft niet per se lelijk of niet-creatief te zijn. Hij geeft als voorbeeld Stonewall Forever, een website waarbij performance, navigatie en tools allemaal toegankelijk zijn.

Zolang je de basis in je hoofd houdt bij het ontwerpen of developen van een website.

Graham McDonnell
Graham is visual storyteller bij The New York Times. Wat je waarschijnlijk niet zult weten, is dat zij een eigen afdeling hebben voor branding: T Brand Studio. Graham spreekt over storytelling, voornamelijk wat betreft marketing. Mensen zijn niet dom, ze prikken zo door een bullshit verhaal heen. Product placement werkt daarom allang niet meer. Dat laat Graham zien aan de hand van voorbeelden uit The Truman Show.

Maar als product placement niet meer werkt en mensen de standaard reclames zat zijn, hoe moet het dan wel? Volgens Graham zijn er twee manieren om een goed verhaal op te bouwen:

Verhaallijn 1
Introduceer een element, presenteer het probleem, onthul de oplossing

Verhaallijn 2
Presenteer het probleem, introduceer een element, onthul de oplossing

Hij toont het voorbeeld van een reclame van een Spaanse loterij, dat eerst het element introduceert (de bewaker), daarna het probleem (eenzaamheid) en vervolgens de oplossing (geen spoilers hier, bekijk de advertentie hiervoor!). De emotionele kickback zorgt voor kippenvel, wat je aantrekt tot het merk.

Door een van deze verhaallijnen als basis te gebruiken, zorg je ervoor dat mensen zich kunnen inleven in je verhaal. Want, zoals Graham het beschrijft:

Stephen Gates
Naast Arnaud en Graham waren we ook onder de indruk van Stephen Gates, die met alleen al zijn stem de focus van de zaal kan krijgen. Stephen praatte onder andere over de impact van design, meningen van anderen en jezelf constant blijven verbeteren. Geïnteresseerd in de hele talk? Hij staat online!

Iedereen met een ticket was uitgenodigd om om 7 uur ‘s avonds in Downtown Manhattan naar VNYL te komen voor de afterparty. Natuurlijk arriveren wij daar, als keurige Nederlanders, al om 5 uur. Om de tijd te doden eten we bij een hip barretje noodles uit de Hunan-regio van China. Hoewel tweederde van ons verstandig de ‘milde’ versie bestelt, is er altijd iemand bij die denkt de ‘spicy’ variant aan te kunnen. Vraag Bram maar hoe dat afliep.

Na de pittige maaltijd lopen we twee blokken verder naar Strand Books. Strand Books is een van de grootste onafhankelijke boekwinkels van New York. Je kunt er dan ook bijna alles vinden, van nieuw tot tweedehands tot zeldzame boeken. Waar Bram en Arthur vroegtijdig afhaken om wat alcoholische versnaperingen te nuttigen, loopt Ilse een uur later (en een paar tientjes armer) de winkel uit.

Op de afterparty merken we het verschil met de borrel van Squarespace: de sfeer en de mensen zijn anders. Te midden van van de sprekers van de dag praten we voornamelijk met creative en design directors uit de Verenigde Staten. De eerste twee consumpties zijn gratis, maar drie uur later heeft nog steeds niemand voor zijn of haar drankje betaald. Om half 11 gaat de technomuziek aan en openen de deuren voor het New Yorkse nachtleven, waarna wij onze bestelde Uber zoeken om een lift te regelen naar de volgende bestemming: thuis.

De laatste uurtjes in New York spenderen we winkelend in SoHo en kijkend in Central Park. De laatste hamburgers bij Shake Shack worden genuttigd, de telefoons worden nog een keer opgeladen en we sturen de laatste berichtjes via de gratis WiFi naar het thuisfront voordat we het vliegtuig boarden. De vlucht terug is rustig, maar we doen geen oog dicht. Eenmaal op Schiphol splitsen onze wegen en vertrekken we in stilte naar huis om bij te komen van onze midweek in New York, zodat we de volgende dag weer fris en fruitig op kantoor kunnen verschijnen.

Een deel van de kosten zijn op de zaak geschreven. We vermelden de hieronder de kosten inclusief BTW.

Dit komt neer op totaal €3.369: ofwel €1.122 per persoon.

Ook privé viel het mee: alleen de kosten van het openbare vervoer waren prijzig. Bustickets naar New Jersey zijn standaard $3,75. We hadden gedacht dat we minder met de metro zouden gaan, dus in plaats van een 7-dagen ticket hebben we telkens losse tickets gekocht ($2,75 per rit). Dat bleek uiteindelijk niet voordeliger te zijn. Daarnaast hebben we twee keer een Uber naar New Jersey gepakt, waarbij je door één van de tunnels moet en dus de fee daarvoor betaald. Deze is $15 per rit.

Er zijn genoeg gratis vrijetijdsactiviteiten te vinden in New York en ook het shoppen maak je zo duur als je zelf wilt. We hebben gezamenlijk besloten om naar de honkbalwedstrijd te gaan à €19 per persoon (gekocht via de officiële MLB-website) en de historische tour was gratis, maar we hebben een $20 fooi gegeven omdat we het ontzettend interessant vonden.

Ook alcohol heeft een prijs. Een biertje in een New Yorks café kost minimaal $6. De duurste die we hebben gezien waren de biertjes bij de honkbalwedstrijd: $12,95. Ook de New Yorkers die we spraken tijdens de conferentie bevestigen dit: alcohol ga je niet goedkoop krijgen in de stad. Mocht je naar New York gaan en wel van een biertje houden, dan is het verstandig om nog eens na te denken over je keuze en een niet-alcoholisch drankje te nuttigen.

De Awwwards-conferentie vond plaats op donderdag 26 en vrijdag 27 september 2019 in de zaal van New World Stages te New York.